Klasse(n)film uit verscheurd België

Misschien dat Aki Kaurismäki (Drifting Clouds) in Finland nog treurigere lokaties kan vinden, voor de broers Luc en Jean-Pierre Dardenne volstond het gewoon in hun woonplaats Luik te draaien. Daar vonden ze de juiste grimmige decors voor hun speelfilmdebuut. Met LA PROMESSE zitten de gebroeders Dardenne in het spoor van Ken Loach (o.a. Riff Raff, Land and Freedom) en Mike Leigh (o.a. Secrets and Lies; Career Girls) en leveren met deze film een sociaal document dat indruk maakt.

Igor geeft zijn stageplaats bij een garage eraan om te knutselen aan een skelter en om zijn vader Roger te helpen. Deze verhuurt kamers aan illegale buitenlanders, vooral uit Oost-Europa en Afrika, regelt hun papieren, bezorgt ze zwart werk en geeft er af en toe een paar aan bij de politie, om zijn contacten daar niet in gevaar te brengen. Vader en zoon kunnen het goed met elkaar vinden en Igor stelt geen vragen bij de ‘slavenhandel’ van zijn vader. Na een ongeval op de bouwplaats raakt Igor echter in gewetensnood en wordt hij gedwongen te kiezen: voor of tegen zijn vader.

De Belgische broers Jean-Pierre en Luc Dardenne maken al twintig jaar lang samen films, waarvan het merendeel documentaires. Als de een op de set staat, zit de ander achter de monitor en om de zoveel scènes wisselen ze van plaats. LA PROMESSE imponeert door haar filmische realisme. De camera beweegt ongedurig op momenten van fysieke actie, neemt tijd en rust wanneer de handeling tot reflectie van de kijker dwingt. "Met een speelfilm kun je de werkelijkheid soms dichter benaderen dan in een documentaire", zeggen de documentairemakers nu. Er zit dan ook geen enkele ongeloofwaardige scène in de film.

La Promesse, België/Frankrijk/Luxemburg, 1996, kleur, 93 minuten.