Frivole smartlap

Je krijgt er tranen van in je ogen, van het verhaal dat Aki Kaurismäki ons voorschotelt in DRIFTING CLOUDS. Man wordt ontslagen, vrouw wordt ontslagen, de meubels, op afbetaling aangeschaft, worden het huis uitgedragen en het kind is dood. Een smartlap is het, waar je bijna ook weer om moet lachen. Neem de man die dronken thuiskomt. Hij kan nog maar net de voordeur achter zich dicht doen en valt boem! zo voorover. De hond is eraan gewend. Hij blijft op de strijkplank liggen.

Als in al zijn films (o.a. Ariel, The Match Factory Girl en La Vie de Boheme) beweegt de camera bijna niet, acteren de acteurs bijna niet en wordt er nauwelijks een verhaal verteld. Het dode kind bijvoorbeeld is alleen een foto, van Matti Pellonpaä, de vorig jaar overleden vaste Kaurismäki-acteur aan wie de film is opgedragen. Bijna alle acteurs in DRIFTING CLOUDS speelden in eerdere films van de Finse regisseur. Kati Outinen bijvoorbeeld, die Ilona vertolkt, was zeven jaar geleden de Match Factory Girl.

Op indrukwekkende wijze geeft Kaurismäki een psychologische schets van de werkloosheid. Zijn personages lijken zich in een stabiele staat van droefenis te bevinden. Toch weet de regisseur optimisme in de film in te bouwen, waardoor DRIFTING CLOUDS een zekere frivoliteit meekrijgt.