It was Just an Accident

Als Vahir in de garage aan het werk is, wordt zijn aandacht getrokken door het slepende geluid van een kreupele man, die er binnenkomt vanwege autopech. Vahir herkent hem meteen: dat is de officier die hem vroeger, in de gevangenis, gemarteld heeft. De mogelijkheid van wraak brengt hem met een paar lotgenoten tot een bizarre tocht door de stad, en uiteindelijk in de woestijn. Ze komen in absurde situaties terecht. Het eind is adembenemend.

Deze, zoals altijd bij Panahi, in het geheim gemaakte film, werd in Cannes bekroond met de Gouden Palm.

— de Volkskrant
"Het geruzie levert droogkomische scènes op, waarmee Panahi zijn talent voor zijdelingse precisieaanvallen demonstreert. Het is grappig, tot het zijn doel raakt. It Was Just an Accident is een filosofisch essay verpakt als wraakthriller, politiek drama vermomd als slapstick of juist andersom; welke naam je er ook op plakt, Panahi verrast en ontroert. Met eenvoudige middelen maakte hij een grootse film over verzet, wraak en integriteit."

— Trouw
"Formidabele morele thriller rond de vraag: wraak of mededogen?"

— VPRO Cinema
"Een absurdistisch, woedend én bespiegelend traktaat over wraak, rechtvaardigheid en vergeving."

— NRC
“Hoofdzakelijk lijkt Panahi zich af te vragen hoe Iran in godsnaam (letterlijk) om moet gaan met het trauma van decennia brute onderdrukking. Wat doe je met daders die vrij rondlopen? Neem je wraak? Dood je ze? Negeer of vergeef je ze? Of ligt het genuanceerder, en houd je alleen het systeem verantwoordelijk en niet de beulen die het aanstuurde. Maar dan zit je tóch nog met al die emoties.”