 |
|
||||||
| Actueel programma Cinema Paradiso |
Zeer terecht gingen bij het laatste filmfestival van Cannes niet alleen de Gouden Palm voor Beste Film, maar ook die voor de Beste Actrice naar Rosetta en de debuterende Emilie Dequenne. Zij speelt een vijftienjarig meisje dat haar alcoholische moeder verzorgt in een woonwagen, in het grauwe, verpauperde Seraing. Haar leven is een grote puinhoop. 's Avonds probeert ze zichzelf op te beuren met de steeds herhaalde woorden: 'Ik heb een baan. Ik heb een vriend. Ik leid een normaal bestaan.' De werkelijkheid is pijnlijk anders. Vooral het hebben van een baan is een ware obsessie voor Rosetta, want het is de basis voor een normaal leven. Een vriend is echter linke soep. Daarvoor is ze te angstig, te veel beheerst door haar haastig uitgevoerde dwangmatige rituelen. Er zijn weinig films die de dramatische realiteit zo fysiek voelbaar maken als deze. Qua stijl en impact is Rosetta te vergelijken met de Dogmafilm Festen: dicht op de huid gefilmd en emotioneel onontkoombaar. 90 minuten meeleven met Rosetta is een beklemmende ervaring die je niet zomaar van je afschudt. De sociaal bewogen gebroeders Dardenne, de van huis uit documentairemakers, slagen er net als bij hun eerdere succesfilm La Promesse in de kijker te bewegen tot ware compassie met mensen aan de rand van de samenleving. Mensen die tegenwoordig vaak vergeten worden. Een niet te missen meesterwerk.
Internet
Movie Database
|
Rosetta