 |
|
|||||||
| Actueel
programma Cinema Paradiso Archief: eerder vertoonde films |
Die Soderbergh had het er maar druk mee, bij de laatste Oscar-uitreiking. Zijn film Erin Brockovich leverde Julia Roberts de Oscar op voor beste vrouwelijke hoofdrol, maar het prijsnummer werd Traffic, met Oscars voor onder meer beste regie, script, montage en mannelijke bijrol (Benicio Del Toro). En dat voor een film die zeer afwijkt van de gebruikelijke Hollywood-normen. Drugsbestrijding, een in Amerika zeer beladen onderwerp, wordt in Traffic op een nuchtere en genuanceerde wijze benaderd. De film is voor een deel Spaans gesproken, wat men in Amerika erg lastig vindt. Bovendien heeft Traffic een originele vormgeving met opvallend camerawerk van Soderbergh zelf. Traffic is een ambitieuze, groots opgezette productie, maar ziet er direct en bijna documentaireachtig uit. De weg die de drugs afleggen van de producent naar de gebruiker wordt geïllustreerd aan de hand van drie door elkaar gehusselde verhaallijnen, steeds te herkennen aan het kleurgebruik. Michael Douglas speelt een rechter die wordt aangesteld als de hoogste drugsbestrijder. Als zijn eigen dochter verslaafd raakt, ziet hij het heilloze van zijn taak in. De felbelichte tweede lijn behelst de aanpak van een drugscartel. Als een respectabel ogende drugsbaron opgepakt is, dreigt zijn zwangere vrouw (Catherine Zeta-Jones) haar luxe leventje op te moeten geven. Het indrukwekkendst is het in geel licht gehulde Mexicaanse deel van het verhaal, waarin een idealistische rechercheur (Del Toro) ten onder gaat in het moeras van armoede en corruptie die de drugshandel daar bepalen. Goed en kwaad zijn dan niet meer te onderscheiden, waarmee Soderbergh het op de loer liggende moralisme voorbij is en de grenzeloze naïviteit van de ‘War On drugs’-politiek genadeloos illustreert.
Traffic
|
