Schultze: niet echt een spraakzaam type. Deze rondbuikige inwoner van een klein dorpje in Sachsen-Anhalt vult zijn dagen met werken in de kalimijn, vissen, een biertje drinken met de maten, tuinieren in de volkstuin en polka spelen op zijn accordeon. Daar hoeven niet veel woorden aan vuil te worden gemaakt; zo is het leven goed. Als hij en zijn collega's met pre-pensioen worden gestuurd, wordt er nog meer zwijgzaam bijeen gezeten. Op een dag hoort Schultze een zydecodeuntje op de radio. Dit laat hem niet meer los en tot verbijstering van zijn traditioneel ingestelde dorpsbewoners leidt dit tot een ommezwaai in zijn leven. Het geregelde leventje in de kleine gemeenschap begint Schultze te knellen en hij zet hij alles op alles voor een reis naar het land van de onbegrensde mogelijkheden.

Met veel oog voor detail schetst Michael Schorr in deze debuutfilm een portret van het leven in een uithoek ergens in voormalig Oost-Duitsland. Voormalig documentairemaker als hij is, blijft hij dicht bij de werkelijkheid. De humor is gortdroog, minimalistisch, soms bijna woordloos en zal Kaurismaki-fans bekend voorkomen. De stereotiepe Duitser Schultze weet overtuigend sympathie te winnen. Deze film werd op het internationaal filmfestival van Venetië bekroond met de prijs voor de beste regie.

Schultze gets the Blues
Duitsland, 2003
Productie: Jens Körner
Scenario en regie: Michael Schorr
Camera: Axel Schneppat
Montage: Tina Hillman
Muziek: Zydeco Force
Met: Horst Krause, Harald Warmbrunn, Karl-Fred Müller
Kleur, 110 minuten
Distributie: Cinemien