Archief: eerder vertoonde films

Scores 1999
Scores 2000
Scores 2001

Linke soep: voor wie nog iets wilde weten over film 

Als klein filmhuis lopen we meestal een paar maanden achter op de premières in de grote steden. Eén keer per jaar bevestigt een uitzondering die regel en zijn we iedereen voor. We zijn erg blij dat we dit keer als voorpremière de hand hebben kunnen leggen op de grote winnaar van het laatste filmfestival van Cannes. La pianiste bracht daar de gemoederen heftig in beroering en sleepte maar liefst drie van de grote prijzen in de wacht, een unicum. Naast de juryprijs waren er Gouden Palmen voor beste actrice (Isabelle Huppert) en beste acteur (Benoît Maginel).

Het is dan ook zeer indrukwekkend wat met name Huppert aan emoties op weet te roepen. Zij speelt een Weense conservatoriumdocente die samenleeft met haar bemoeizuchtige moeder, met wie zij een ongewoon innige band heeft. Zij speelt prachtige muziek, maar in haar leven probeert zij alle gevoel buiten te sluiten. Als een leerling verliefd op haar wordt, komt haar leven op zijn kop te staan en blijkt hoe neurotisch ze in elkaar zit.

Deze getrouwe verfilming van het boek De pianiste van de grote Oostenrijkse schrijfster Elfrida Jelinek heeft alles in zich om een klassieker te worden. Huppert verwacht dan ook dat La pianiste de doorbraak voor regisseur Michael Haneke zal worden naar een groter publiek, omdat de emotie universeel aanspreekt. Het is een indrukwekkende, verontrustende film over het effect van de westerse samenleving op het individu. Hanekes vorige film Code inconnu met Juliette Binoche houdt u nog van ons tegoed.

Filmfestival Cannes
Internet Movie DataBase
NRC Handelsblad
Het Parool
Filmkrant

La Pianiste
Frankrijk/Oostenrijk, 2001
Regie: Michael Haneke
Scenario: Michael Haneke, naar roman van Elfrieda Jelinek
Camera: Christian Berger
Montage: Nadine Muse
Muziek: Schubert, Schoenberg e.a.
Met: Isabelle Huppert, Benoit Magimel, Annie Girardot
Kleur, 129 minuten
Distributie: Cinemien

Nog een paar citaten:

"Bleak and with razor sharp images. This is a mesmerizing, disconcerting film. Huppert is superb," writes Australian ABC Radio and Television.
Dutch GPD Dailies says : "It's unlikely that anyone will top Huppert's astonishing performance in this almost-masterpiece."
The Screen agrees on Huppert's acting : "[It] is one of the shining strengths of Haneke's film; It is not enough in itself to be a saving grace but it give you a human connection through a difficult, uncomfortable and overly intellectual enterprise."
British Daily Telegraph finds it “a dark masterpiece”: “This is the kind of film that used to do well at the festival. It is hard-hitting and grave in all the right places.”
Swiss paper Le Soir writes: “In 'The Piano Teacher' Haneke does not resort to the inventive cinematographic language that made 'Funny Games' an explosive movie. This time he tells a story. But he traps his film by turning a case of neurosis into the quiet sado-masochistic parody of melodrama."
The Hollywood Reporter finds that "if the film had been in less capable hands, the subject matter could have easily lent itself to eye-rolling ridicule, but Huppert and Haneke manage to keep the credibility intact, at least to a point."