Kijken naar wat niet gezegd wordt

NELLY ET MONSIEUR ARNAUD, de dertiende film van Claude Sautet, is net als zijn vorige film Un coeur en hiver een gevoelige film, waarin de angst van de mens om zich werkelijk open te stellen een belangrijk thema is. De vrouwelijke hoofdrol is opnieuw voor de Franse filmster Emmanuelle Béart. Claude Sautet is een meester op het gebied van het in beeld brengen van de kleinste emoties. Niet de dialoog, maar het oog van de camera vertelt het verhaal. Hij slaagt erIN iedere aarzeling en elk misverstand, dat tussen de twee hoofdpersonen heerst, te vangen met zijn camera.

Nelly is midden 20, woont in Parijs en probeert met losse baantjes haar geld bij elkaar te sprokkelen. Niet alleen voor zichzelf. Ze is getrouwd met Jérôme, maar die is nogal lui van aard. Op een dag maakt ze kennis met meneer Arnaud (Michel Serrault). Wanneer hij van haar financiële problemen hoort, biedt hij haar direct een elegante oplossing aan. Hij vraagt haar zijn memoires in de computer te verwerken. Terwijl hij haar zijn teksten voorleest en haar vingers over het toetsenbord glijden, schroomt ze niet de tekst van commentaar te voorzien en waar mogelijk te corrigeren. Tussen Nelly en de heer Arnaud ontstaat een bijzondere vriendschap. En hoewel Arnaud zich terdege bewust is van het grote leeftijdsverschil, probeert hij haar toch -op zeer discrete wijze- te verleiden.

De mooie Emmanuelle Béart schittert in de rol van Nelly; een Franse schoonheid, elegant, afstandelijk maar vriendelijk, en vooral zeer beheerst. Een vrouw die er pas in hoge nood toe over zal gaan haar emoties te tonen. Een perfect projectiescherm dus, voor de mannen om haar heen in de film en ook voor de toeschouwer. NELLY ET MONSIEUR ARNAUD is een juweeltje op filmgebied, prachtig uitgebalanceerd en vrijwel volmaakt in beeld gebracht.

Nelly et Monsieur Arnaud, Frankrijk, 1995, kleur, 106 minuten