Archief: eerder vertoonde films

Linke soep: voor wie nog iets wilde weten over film 

My Name is Joe is een ontroerend liefdesverhaal tegen het grauwe decor van een van de armste wijken van Glasgow. Maar net als in eerder films van Ken Loach, zoals Riff-Raff, Raining Stones, Land and Freedom en Carla's Song voeren ondanks de beroerde omstandigheden humor en optimisme de boventoon. Schrijnend maar mooi, als het leven zelf.

Joe, een inmiddels alweer enkele jaren droogstaand alcoholist, coacht enthousiast een erbarmelijk werklozenvoetbalteam. Aan de liefde wil hij zich niet nog eens branden, maar als hij Sarah ontmoet, valt er niet aan te ontkomen. Ook Sarah is op haar beurt huiverig voor een romance. Zij stelt haar verworven zelfstandigheid, met vaste baan, prettig huis en goede vrienden, liever niet in de waagschaal voor de naar haar smaak iets te wilde Joe. Haar reserves lijken terecht als Joe betrokken raakt bij de problemen van een van de jongens uit het voetbalteam, en drugs, prostitutie, werkloosheid, schulden en dreigementen het verhaal binnensluipen.

Hoe realistisch hij ook de alledaagse ellende toont, echt uitzichtloos wordt het bij Ken Loach (gelukkig) nooit. Drijf mensen in een hoek en ze vechten terug, lijkt zijn motto. De indrukwekkende hoofdrol van Peter Mullan leverde hem in Cannes de Gouden Palm voor de beste acteur op. Bij het publiek van het Rotterdamse filmfestival scoorde de film 9,0, waarmee hij Festen net voor moest laten gaan.

Officiële site
Internet Movie Database
NRC Handelsblad
De Telegraaf
de Volkskrant
de Filmkrant
Film is slechts licht in de duisternis

My name is Joe
Engeland, 1998
Productie: Rebecca O'Brien
Regie: Ken Loach
Scenario: Paul Laverty
Camera: Barry Ackroyd
Geluid: Ray Beckett
Montage: Jonathan Morris
Muziek: George Fenton
Met: Peter Mullan, Louise Goodall, Gary Lewis, Lorraine McIntosh, David McKay, Annemarie Kennedy
Kleur, 105 minuten
Distributie: RCV Film Distribution