“Ik ga niet naar de bioscoop om overal uitleg bij te krijgen.” Dat is een veelzeggende uitspraak van Lynne Ramsay. Deze Schotse regisseusse/fotografe houdt niet van woorden. Wel van beelden, sfeer en muziek. Bijgevolg bevatten haar films nauwelijks dialogen, zoals haar prachtige debuut Ratcatcher, over een jongetje dat per ongeluk zijn vriendje verdrinkt, en het raadselachtige, dromerige Morvern Callar, een verfilming van het gelijknamige, veelgeprezen boek van de jonge Schot Alan Warner.

In Morvern Callar volgen we een nukkig meisje (formidabel gespeeld door Samantha Morton) dat in een supermarkt werkt. Net zoals in Ratcatcher komt ook hier de dood om de hoek kijken, want Morverns vriend ligt op kerstavond met een doorgesneden keel op de keukenvloer. Ze pakt de cadeautjes uit die hij voor haar heeft gekocht en leeft verder alsof er niets aan de hand is. Tegen haar vriendinnen zegt ze dat hij haar heeft verlaten. Intussen plundert ze zijn bankrekening en vertrekt met een vriendin naar Spanje om lol te maken.

Waarom Morvern doet zoals ze doet, is moeilijk te achterhalen. Het gaat Ramsay veel meer om sfeer en emoties, die ze tastbaar maakt met ijle, gestileerde droombeelden en muziek. Zo loopt Morvern een groot deel van de film rond met een walkman. Aphex Twin, The Velvet Underground en Holger Czukay vormen de soundtrack van haar leven. De Volkskrant: “Morvern Callar is ijskoud en warm tegelijk. Het is een film die afschrikt en doet verlangen.”

Morvern Callar
Engeland, 2002
Productie: George Faber, Charles Pattinson, Robyn Slovo
Regie: Lynne Ramsay
Scenario: Liana Dognini, Lynne Ramsay, Alan Warner
Camera: Alwin H. Kuchler
Montage: Lucia Zucchetti
Art direction: Jane Morton
Muziek: Can, Lee Perry, Aphex Twins, Holger Czukay, Ween
Met: Samantha Morton, Kathleen McDermott, Raife Patrick Burchell, Dan Cadan, Carolyn Calder
Kleur, 97 minuten
Distributie: Maatschappij voor Cinegrafie