Hoe minder poespas, hoe beter een film. Dat is kort door de bocht de stelregel van filmmaker Lars von Trier. Zo mag je in een Dogma-film geen kunstlicht of geluidseffecten gebruiken en moet je de camera in je hand houden. Met deze handicaps word je als regisseur gedwongen goed na te denken over hoe je je film toch boeiend kunt maken.

Toen Lars von Trier in zijn jonge jaren stage liep bij het Deense Filminstituut, wilde hij met programmeur Jørgen Leth over diens korte film The Perfect Human (1967) praten. Maar Van Trier - de klier - werd afgepoeierd. Diens wraak is zoet, al omschrijft Von Trier het project The Five Obstructions liever als therapie voor de oudere filmmaker. In deze speelfilm, die tevens een documentaire is over het maken van de film, krijgt Leth de opdracht vijf varianten van The Perfect Human te maken, waarin hij zich iedere keer moet houden aan andere beperkingen, die aan het brein van Von Trier zijn ontsproten.

De verschillende varianten worden gemonteerd door de gesprekken tussen de twee regisseurs. Voor ons als kijker is het een leuk experiment om te volgen. Erg vermakelijk, wanneer duidelijk wordt dat Lars von Trier geniet van zijn macht in hun spelletje: onderuitgezakt voor de tv, met kaviaar en een drankje bij de hand, verzint hij de meest absurde regels voor zijn voormalige leermeester.

Officiële homepage
Internet Movie DataBase
Het Parool
Cinema.nl
Filmkrant

The Five Obstructions
Denemarken, 2002
Productie: Carsten Holst
Regie en scenario: Jørgen Leth, Lars von Trier
Camera: Dan Holmberg
Geluid: Hans Møller
Kleur, 90 minuten
Distributie: Bright Angel