Archief: eerder vertoonde films

Linke soep: voor wie nog iets wilde weten over film   

Julien heeft een mooie band met Julienne. Dat zij een koe is, maakt hun gesprekken niet minder diepgaand. Zoenen leert Julien van zijn zus, wat hij in praktijk brengt door zich te vergrijpen aan het liefje van zijn broer. En moeder? Die wuift alle problemen glimlachend weg, terwijl de borden door de kamer vliegen en vader probeert te communiceren met kosmonauten in de ruimte. De psychiater die dit losgeslagen boerengezin observeert, komt tot de conclusie dat de zwakzinnige Julien naar een inrichting moet. "Daar komt niets van in", roept oma, en onthult een groot familiegeheim.

Dis-moi que je rêve mag dan kluchtig overkomen, het gaat om een realististisch portret van een simpele familie in de Franse Alpen, ver van de grote stad. Deze kleine, warme film doet dan ook denken aan Y aura t-il de la neige à Noël? (Zal het sneeuwen met kerst?). Tegelijkertijd brengen de stijl (rondzwiepende camera, flets licht) en de thematiek (het familiegeheim en de idealisering van de zwakzinnigheid) het Dogma-manifest in herinnering, waarbij zijn ervaring als documentairemaker Claude
Mouriéras goed van pas kwam. Hij koos met name voor amateurs die je soms helemaal doen vergeten dat ze een rol spelen. Ter onderstreping: de 'gestoorde' Julien is de lokale snowboardkampioen én wiskundestudent.

Internet Movie Database
Het Parool
De Telegraaf
De Volkskrant
De Filmkrant
Film is slechts licht in de duisternis

Dis-moi que je rêve
Frankrijk, 1998
Productie: Philippe Carcasonne
Regie en scenario: Claude Mouriéras
Camera: William Lubtchansky
Montage: Monique Dartonne
Art direction: Wouter Zoon
Muziek: Bertrand Lenclos
Met: Vincent Dénériaz, Cédric Vieira, Muriel Mayette, Frédéric Pierrot
Kleur, 97 minuten
Distributie: Contact Film Cinematheek