Sinds Otar is vertrokken, is het leven van zijn oude moeder Eka niet meer hetzelfde. Dagen brengt ze door naast de telefoon of de brievenbus. Wachtend op nieuws uit Parijs, waar Otar een betere toekomst ging zoeken. Zij is met haar dochter Marina en kleindochter Ada achtergebleven in Tblisi, Georgië, waar je voor je post in de rij moet staan en waar nog geregeld de stroom uitvalt.

Net als Eka een middagje weg is, komt er nieuws uit Parijs. Otar, die illegaal in de bouw werkte, is van een steiger gevallen. Dood. Marina en Ada besluiten het niet te vertellen, Eka zou zich letterlijk doodschrikken. Maandenlang houden ze de schijn op door brieven te schrijven in Otars handschrift. Tot Eka het in haar hoofd haalt naar Parijs te gaan. Het enige wat Marina en Ada kunnen doen is meegaan.

Depuis qu'Otar est parti is het debuut van de Franse regisseur Julie Bertucelli, die het zware leven van de drie generaties vrouwen in Tblisi op een luchtige manier brengt. De film wordt gedragen door de bejaarde actrice Esther Gorintin (Eka), die op 85-jarige leeftijd doorbrak en de sterren van de hemel speelt. De film ging in première op het filmfestival in Rotterdam, op de 91e verjaardag van de hoofdrolspeelster. De hele Luxor zong haar toe en gaf haar na de voorstelling een staande ovatie.

Depuis qu'Otar est parti
Frankrijk, België, 2003
Productie: Yael Fogiel, Diana Elbaum
Regie: Julie Bertucelli
Scenario: Julie Bertucelli, Bernard Renucci, Roger Bohbot
Camera: Christophe Pollock
Montage: Emmanuelle Castro
Art direction: Emmanuel de Chauvigny
Muziek: Peter Lundbäck
Met: Esther Gorintin, Nino Khomasouridze, Dinara Droukarova, Temur Kalandadze, Sasha Sarishvili, Duta Skhirtladze
Kleur, 102 minuten
Distributie: Cinemien