 |
|
|||||||
| Actueel programma Cinema Paradiso |
Na Lars von Triers The Idiots en Thomas Vinterbergs Festen is dit de derde film die gemaakt is volgens het 'Dogma 95'-manifest en meteen ook de minst experimentele maar meest bizarre tot nu toe. Eerlijk gezegd werd Jacobson bij het zien van The idiots en Festen een beetje zeeziek van die continu schokkende bewegingen. “Dramaturgisch pakt het in beide films heel goed uit, maar ik wist dat ik het anders zou doen. Dogma is tenslotte geen stijl, hooguit een handige handleiding.” Op zijn huwelijksdag lijkt alles nog rozengeur en maneschijn maar dan krijgt de Deense yup Kresten een bizar telefoontje: zijn vader is overleden. Zijn kersverse vrouw, de dochter van zijn baas, heeft hij nooit verteld dat hij van het platteland komt, een vader heeft, en bovendien een zwakzinnige broer. Hij laat alles voor wat het is en keert terug naar zijn ouderlijk huis. Wanneer zijn verstandelijk gehandicapte broer niet voor zichzelf lijkt te kunnen zorgen, blijft Kresten tegen wil en dank. Hij regelt een huishoudster, de beeldschone Liva, die haar leven als callgirl wil ontvluchten. Ze proberen er samen wat van te maken, maar hun verleden maakt dit alles behalve gemakkelijk. De titel verwijst naar de Japanse acteur Toshiro Mifune die 1997 overleed, en de hoofdrolspeler was in 'The Seven Samurai' waarin hij een ridder speelde die voor zijn omgeving geheim hield dat hij eigenlijk maar een boerenzoon was. Søren Kragh-Jacobsen is vooral bekend om zijn jeugdfilms, maar bewijst met deze film dat hij ook een volwassen publiek op uitstekende wijze weet te vermaken. In Berlijn won hij de Zilveren Beer.
Mifune's last song |
