 |
|
|||||||
| Actueel
programma Cinema Paradiso Archief: eerder vertoonde films |
De hondsdagen, daar zitten we bij het vertonen van deze film midden in. Het zijn de heetste weken van het jaar. Dan worden mensen vaak nog lamlendiger dan ze normaal al zijn, in saaie buitenwijken, ingesloten tussen supermarkt en snelweg. Documentairemaker Ulrich Seidl portretteert in zijn eerste speelfilm een aantal mensen die moreel gezien een behoorlijk eind heen zijn. We zien een aaneenschakeling van hilarische, dramatische, veelal absurde en buitengewoon genante situaties. Ergernis, getreiter, machtsvertoon en bizarre uitingen van geilheid. Liefde lijkt een definitief gepasseerd station. De niet-professionele acteurs komen zeer natuurlijk over, het lijkt of ze zichzelf spelen. Hierdoor oogt de film als een bizarre documentaire. 
Bij de Nederlandse première in het laatste Filmfestival Rotterdam lag de zaal voortdurend krom. Tegelijk is de film buitengewoon zwartgallig en deprimerend. Critici raakten hevig in debat over de vraag of Seidl zielige mensen op cynische wijze misbruikt door ze belachelijk te maken of juist door mededogen en compassie gedreven wordt. Neergesabeld of bejubeld, duidelijk is dat Hundstage niemand onbewogen laat. Qua somber wereldbeeld doet Seidl bepaald niet onder voor zijn landgenoot Michael Haneke. Fijnzinnig is niet de eerste term die opkomt bij het kijken. Verontrustend wel. Veel scènes zullen nog vaak naverteld worden, bij wijze van sterk verhaal. Deze op zijn zachts gezegd bijzondere film won vorig jaar de grote juryprijs van het filmfestival van Venetië. Officiële homepageInternet Movie DataBase Parool en nogmaals Parool De Volkskrant NRC Handelsblad Filmkrant 
Hundstage 
|
