September 5

1972. De journalisten van ABC zijn bezig om de Olympische Spelen zo goed mogelijk in beeld te brengen, het is de eerste keer dat de Spelen live via de satelliet te volgen zijn. Op 5 september klinken er schoten, gevolgd door politiesirenes. Leden van de Palestijnse Zwarte September zijn het Olympisch dorp binnengedrongen en hebben daar twee leden van de Israëlische sportploeg vermoord en negen andere leden gegijzeld. De sportredactie besluit om live verslag te doen van de gijzeling. Iets wat nog niet eerder was gedaan en wat ook vele vragen opriep: wat zend je wel uit en wat niet? Alleen de feiten tellen, niet de snelheid, merkt iemand op. We volgen in de film gedurende tweeëntwintig uur de redactie in de regiekamer. Ongeveer een miljard mensen zagen destijds de beelden.

— NRC
"De speelfilm September 5 vertelt het drama volledig uit het oogpunt van die journalisten. Het levert een voortreffelijke ‘procedural’ op in de traditie van All the President’s Men en Spotlight, maar met de adrenaline van een actiethriller: het draait om snelle improvisatie en natte handpalmen."

— de Volkskrant
"Wie worden er eigenlijk bediend met de livebeelden van de gijzeling? En wanneer is een feit een feit? Het zijn belangrijke vragen, zeker wanneer de media zelf deel gaan uitmaken van het nieuws. September 5 is daarmee het kritische neefje van veel andere waargebeurde films over journalisten."

— Trouw
"Tussen de acties door worden op de gang ethische kwesties besproken, want men was toen het wiel van live-tv aan het uitvinden."